De examens

Beste bloggertjes,

Het is nu al een hele lange tijd geleden dat ik nog hier eens ben gaan schrijven. Dit komt met de last en werk die de examens me hebben meegebracht en zo.
Man man man, die blok was echt wel zwaar. 3 weken thuis zitten en leren van 9 uur s'ochtends tot 11 uur s'avonds (en soms langer) heeft echt wel een impact op je! je zou denken dat is lang zeg, maar niets is minder waar. In de kerstvakantie heb ik slechts vrijgenomen met de feestdagen, maar dan nog heb ik dan ook een beetje gewerkt.

Met nieuwjaar ben ik naar Petje geweest, een maat van mij die ook op peda zijt. Twas echt leuk! Goe gegeten, veel leute gemaakt en naar films gekeken tot 6 uur s'ochtends. Da was dollen.
Dan was het weer tijd voor de blok. Hup met de neus terug de boeken in! Saai saai saai! Na 2 weken begon ik me echt eenzaam te voelen. En dan was het daar eindelijk terug, de peda-time. Iedereen liep echter op de toppen van hun tenen want ook zij hadden natuurlijk goed gestudeerd & bange gevoelens voor de blok.

Het eerste examen was van mij pedagogiek, en da was dus echt stress é maat! We kregen azo voor 1 vraag een eel blad om neer te pennen, en ik schreef ze meestal maar half vol! Op een bepaald moment ék gwoon me vinger opgestoken, de juf laten lezen en gevraagd: "is dit goed?". Ma chance dak et é gedaan want kmoest idd nog wa bijschrijven. Maar goed. De meeste examens verliepen zo. veel plaats voor in te vullen, open vragen waar je vanalles kunt op neerschrijven. Nooit kwam ik naar buiten met het geveoel, dit is goed gegaan. Maar omgekeerd wel. Pfft, maar je mocht niet opgeven. Schema's maken van je samenvattingen, artikels opzoeken, opblijven tot 1 uur, in je bed doodmoe gaan liggen en dan plots weer wakker komen om dan maar weer op te staan (jaja, je kan beter iets nuttigs doen ipv met je duimen te draaien). Je verklaart me zot of strever, maar dat kon & kan me eigenlijk niet schelen, ik doe toch gewoon mijn ding.
Op het einde kreeg ik wel één mijn grootste rammen die ik ooit had meegamaakt, en nadat iedereen na de examens wellustig het einde van de examens vierde, ben ik gewoon naar huis geweest en in bed gekropen om te maffen!

Dan een week derachter was het eindelijk zover, beste bloggertjes de examenresultaten! Aangezien ik wist dat ik van geen enkel examen echt een goed gevoel had, was het voor mij niet een kwestie van ga ik buizen, maar hoe erg ga ik buizen? We moesten naar een lokaal gaan met het gehele eerstejaars ortho, op de bankjes zitten. Ik was zowat aan het flippen! Dan riepen ze eindelijk mijn naam af, kon ik achter mijn punten gaan. De bedoeling was om direct naar mijn kamer te gaan en in alle rust het blaadje te bekijken, maar op de gang kwam ik iemand van peda tegen (B., die zat te wachten op zijn lief, die ook net de punten wist te krijgen). Hij riep me na van "Hoeveel heb je?" Ik zei dak nog moest kijken en toen kwam hij met het ludieke voorstel dat hij wel eens wou zien. Zonder een moment na te denken ramde ik het blad onder zijn neus en hij keek er naar. 2 minuten stilte. "Jah, Stijn," hij keek op naar mij en vervolgde "das goe é, ge zijt er voor alles door."
"Uh wat?"
"Dat je er voor alles door bent?"
Ik dacht dat hij me bij mijn pietje probeerde te pakken.
"Hoe ik ben er voor alles door?"
"Ja kijk maar!" En hij legde alles zo een beetje uit samen met mij. Eigenlijk stond ik zelfs niet te luisteren want ik was echt aan het hyperventileren (ik beefde helemaal, had echt last me ademen, mijn hart bonkte tegen mijn keel). Maar het was zo, bloggertjes, ik was er gewoonweg door!!! Voor alles!!! Het zwakste was een 10 op 20, iets waarvan ik toch wel 100 % zeker wist dak voor gebuist was!!!
Kdacht dak ging ontploffen, ik moest effe naar buiten gaan om te bekomen. Eenmaal terug binnen was het de beurt aan mijn beste vriendin! Spannend, ze las zelf de punten, maar hier kunde mij hoogtepunt plots een neerslag. Ze was er voor heel weinig door, was echt geschrokken en begin te wenen. Dan weet je eventjes niet wat je moet doen. Zo onverwachts en unfair. Je wil je vreugde delen met iemand maar dat kan niet. Ik wist gewoon niet wat te doen. Toen kwam er nog iemand. Ze las ook haar punten. Ook slecht! Wat gebeurde er toch? Dit had ik niet verwacht van haar! Nog één. ze keek er even naar. Zei toen zacht tegen me "Ik ben er door voor alles, en jij?" "Ik ook." en dat was dat. We hadden alletwee begrepen, dat het niet respectvol zou zijn om tssn deze mensen te gaan staan roepen & tieren dat we er voor alles door waren. Wat stond ik daar voor aap. Normaal gezien moest me beste vriendin zeggen van "da komt in orde nie mee in zitten" en nu was het net andersom. Later op de avond zei een 3ejaars me: "Tis mss cru gezegd, maar tis tuwe dat telt."
Uiteindelijk bleek dat van de 9 eerstejaars ortho op peda slechts 3 voor alles door waren (ik incluis), 1 of 2 een paar buizen, en dan de rest die er maar voor 2 of 3 door waren.
Nu ja. Na al die stress heb ik een paar weken de boeken laten liggen, maar nu ga ik nog een beetje filo doen! Want vnv moet ik niet te veel rekenen op schoolwerk maar wordt het vast weer junglespeed!

Voila, mijn allereerste wallpaper dat ik heb gemaakt met een digitale pen.

Het kostte mij maar liefst 10 uur om de hele klus te klaren. Maar het was dan ook de eerste keer en gemakkelijk ging het niet.

Ik had eerst moeite om Homer en Spider Pig mooi te tekenen en niet als hoekige mannekes over te komen. Daarvoor heb ik dan ook veel de tool "geometrische vormen" gebruikt.

Dan moest alles nog ingekleurd worden en nog een schaduw krijgen.

Tegen dan had ik het idee om gewoon de achtergrond van een normale windows-Ierland te gebruiken in ware simpsons-stijl. Nog de lucht en het gras en groen kleuren. Bloemetjes en gras bijzetten voor het wat levendiger te maken. Nog hier en daar wat corrigeren (alles moest perfect zijn) et voila!

Ik vind het persoonlijk wel mooi maar natuurlijk is het nog maar het begin van wat er nog allemaal hopelijk volgen zal met tekeningen. Dus uitkijken! (Verwacht nu ook niet elke dag, laat staan elke week een tekening want het is verdikke moeilijker dan het lijkt!)

Waarom ik blog?

Hey iedereen,

Mijn naam is dus Stijn en hoe ben ik bij het idee gekomen om te bloggen?

Wel eigenlijk heel simpel. Het is gewoon leuk om te doen denk ik. Andere spelen second life, andre zitten op netlog, dus waarom ik niet op mijn blog?

Je kan er je gedachten op neerschrijven en alsan raad vragen aan anderen. Nu is het ook zo dat ik zodanig veel leuks en positief heb meegemaakt in de voorbije 6 weken dat het begin van de Katho (ik volg orthopedagogie in Ipsoc in Kortrijk) en Peda echt al heel ver weg lijkt te zijn en ik bang ben dat ik alles zal vergeten, vandaar deze blog als geheugensteuntje.

En het is ook nu weer niet da je je volledig prijs hoeft te geven en je ziel moet openvlammen op deze site. En als ik wil kan ik er altijd mee stoppen. Das het leuke aan digitaal schrijven. Eén druk op de knop en alles kan worden verwijderd. Waq het maar zo eenvoudig in het echte leven.

Ziezo, ik kom er nog wel eens op maar kga nu wat blaadjes buiten gaan oprakelen. Er is al weer van het weekend zoveel gebeurd dat ik efkes buiten moet zijn om min gedachten op zero te zetten. Maar gelukkig is het niet erg (behalve dan dat mijn laptop gecrasht is, :( , dat wordt weer een kostelijk grapje-> gelukkig was de laptop nog niet echt oud en kan ik rekenen op mijn goede vriend GARANTIE die alles wel zal betalen). Wat? Woeps ja bladern oprapen

Dada

Stijn

Boe!

Boe mijn eerste blogbericht :)

alé vroouit en nu bloggen maar é